Nog 24 uur te gaan

Wat is het leven heerlijk. Het zonlicht omgetoverd in zacht oranjerood licht, stroomt mijn kamer binnen. Niets fijner dan dan achter mijn compi te zitten, kopje koffie bij de hand. Er staat lekkere loopmuziek op mijn Shuffletjes (2), overal in huis hangen apparaten aan het infuus, en de tas is bijna gepakt. De komende 24 uur zijn die van het grote wachten.

Op een Trailwalk kennismakingsbijeenkomst hebben we te horen gekregen dat we per 10 kilometer moeten lopen. Aldoor aan die 100 kilometer denken, dan nog 90, dan 80 etc, maakt gek en depressief. Dat kunnen we even niet gebruiken.
Op dit moment is er in het team discussie over de tijdsindeling van de loop. Die discussie is natuurlijk volkomen theoretisch, niemand heeft ook maar enige ervaring met zo’ n 100 kilometer loop. Ik heb dat schema gemaakt om de realiteit onder ogen te zien. Ook om die 100 kilometer reëel te maken, want 100 kilometer gaat mijn voorstellingsvermogen te boven.

En zoals het hoort in een team van (bijna allemaal) ZZP-ers en makers krijgen we eigenlijk over alles een discussie. Dus ook hierover.
Wel 60 minuten stoppen bij kilometerpaal30 en eten, of gaan we bij kilometerpaal40 stoppen om met alle teams samen te eten?
Hoe komen we de nacht door? Niet slapend, dat ideetje is afgeschoten, maar hoe dan? Wel of geen uurtje beautynap bij kilometerpaal60?
Een ding staat vast, zondagochtend 6 juni bij kilometerpaal80 gaan we heerlijk ontbijten, eieren met gebakken spek. Om 10.00 uur zullen we dan beginnen aan het zwaarste deel van de trail.

"Remember that in the final choice a soldier's pack is not so heavy
a burden as a prisoner's chains."
Dwight D. Eisenhower


route van de negende (en zwaarste)etappe