Ik ben zo blij als een kind en krijg het gevoel dat het ons vast wel gaat lukken het bedrag bij elkaar te krijgen. Het zijn mijn lieve vrienden Mechtild Rietveld en Herman van Dekken, ik doe er ff een fotootje(met dank aan Bruni Hofman) bij, hoewel ik niet zeker weet of ze dat nu echt leuk vinden.
Zaterdagmiddag hebben Coleta en ik een flinke wandeling gemaakt. Met de bus zijn we naar Ilpendam gegaan. De veerman zat lekker warm in z’n huisje, en hij liep niet over van enthousiasme om ons over te zetten. Toen we hem echter de weg vroegen klaarde ie helemaal op en heeft ie ons een prachtige route aangewezen terug naar Amsterdam. Het landschap was zo mooi als je naar rechts keek. De slootjes waren bevroren, en een enkele held schaatste ons voorbij. Kijkend naar links was het een ander verhaal met zicht op de vuilverwerkingsfabriek die veel viezigheid de lucht in spuugde. We hebben ruim twintig kilometer gelopen, moeiteloos. Het echte werk begint pas bij dertig kilometer, zegt mij mijn ‘intuïtie’.
Het was ijs en ijskoud, we hielden er flink de pas in om warm te blijven. Voor de kenners, na vieren voel je de temperatuursomslag, dan wordt het pas echt koud. Thuisgekomen kregen we allebei een kop als een boei, het leek wel of we in de zon hadden liggen bakken.
Het is niet te beschrijven hoe heerlijk je je voelt zo zo’n stevige tippel. Helemaal top.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten